1990 gedicht ‘Buurman Schiphol’

Buurman Schiphol

Buurman Schiphol, u moet weten
wij zijn klein en u bent groot
willen heel graag overleven
denk ook eens aan onze nood
Zien uw grote grijze vogels
horen ze ook dagelijks meer
Zelfs bij nacht wordt doorgevlogen
en dat doet de oren zeer!

Buurman Schiphol, bent u vergeten
hoe goede buren samengaan?
overleg, rekening houden
zodat het minst pijn wordt gedaan?
Wij zijn een dorpje in de polder
niet slechts een stipje op de kaart
daar wonen mensen met gevoelens
Zijn die plotseling niets meer waard?

Buurman Schiphol u noemt uzelf zo
bent u een robotmaatschappij
dat u ondanks vele protesten
doorgaat met uw pesterij?
Waar blijven de milieurapporten
naar wetten geldend voor iedereen?
of houdt u iets voor ons verborgen
en walst u verder over ons heen?

Buurman Schiphol, u voelt u machtig
maar u zou nooit hebben bestaan
als niet vele polderwerkers
het echte werk voor u hadden gedaan
geen polder droog – dan ook geen Schiphol!
Voor hun nakomelingen weinig dank
geen rustig vredig buitenleven
en veel herrie, vuile lucht en stank

Buurman Schiphol, in de wolken
hou beide been maar op de grond
er is meer dan economische belangen
hou uw omgeving liever gezond
B&W doen al net zo struisvogelig
eigenlijk iets ongehoord
want met uw speerpunt van de welvaart
werd Nederlands groene hart doorboord!

 

Bron:
Gedicht door Mia uit Burgerveen in
Schiphol – van droom tot nachtmerrie
Uitgave Platform Leefmilieu Regio Schiphol, d.d. 26-2-1990

 

Laatste verandering: